نقش سرمایه اجتماعی در مشارکت شهروندان در امور پارک های جنگلی (مطالعۀ موردی: شهر تهران)

هدف از این تحقیق توصیفی- پیمایشی، بررسی نقش سرمایه اجتماعی در مشارکت شهروندان در امور پارک های جنگلی تهران است. جامعه آماری تحقیق، بازدیدکنندگان پارک های جنگلی شهر تهران (چیتگر، لویزان، طالقانی و سرخه حصار) بودند. با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده، 205 نفر به عنوان نمونه تعیین شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه ای بود که روایی آن بر اساس پانل متخصصان تأیید شد و برای تعیین پایایی بخش های مختلف، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد (94/0 تا 86/0). داده ها با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین مشارکت شهروندان در امور پارک های جنگلی و سرمایه اجتماعی در سطح یک درصد رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. تحلیل واریانس نیز نشان داد که بین مشارکت شهروندان در امور پارک های جنگلی و سطوح مختلف سرمایه اجتماعی در سطح پنج درصد تفاوت معنی دار وجود دارد. در تحلیل رگرسیونی گام به گام نیز به ترتیب هفت متغیر وارد تحلیل شدند که در مجموع حدود 2/66 درصد از واریانس تمایل به مشارکت شهروندان در امور پارک های جنگلی را تبیین کردند. به این ترتیب مشارکت و سرمایه اجتماعی، ارتباط دوسویه و متقابلی دارند. به موجب این، افزایش سطح سرمایه اجتماعی در شهروندان و به دنبال آن ایجاد تمایل در افراد برای مشارکت در امور شهری مانند فعالیت در پارک های جنگلی و فضاهای سبز، موضوعی مهم و انکارناپذیر است. بنابراین، سرمایه اجتماعی در این بخش اهمیت زیادی دارد و توجه به شاخص ها و مؤلفه های آن و ارتقای سطح سرمایه اجتماعی در این جوامع و ذی نفعان، می تواند نقش مهمی در پیشبرد اهداف آرمانی این بخش حیاتی ایفا کند.